Curves of IRAN

یکی از زیباترین ویدئوهایی که راجع به ایران دیدم. طی سه هفته سفر چند اروپایی به ایران این ویدئوی زیبا که عنوان آن «قوسهای ایران» است با موسیقی و ادیت زیبایی همراه شده

سازندهء ویدئو در وبسایتش نوشته در جواب کسانی که از من میپرسند برای چه غلطی به ایران میروی دوست دارم این ویدئو را نشانشان بدهم

اگر در ایران زندگی میکنید و تماشای این ویدئو با حجم بالا برایتان مشکل است میتوانید به کانال تلگرام شبنویس مراجعه کنید. تا چند ساعت دیگر ویدئوی با حجم پایین را از آنجا منتشر خواهم کرد

آدرس تلگرام: https://www.telegram.me/shabnevisblog

*curves= منحنی، قوس

خبری کذب علیه ایران، چه کسی پاسخگوست؟ A Misleading News About Iran

English follows

امروز با خبری تعجب برانگیز راجع به ایران در روزنامهء متروی تورنتو روبرو شدم. خبری که میگوید زن تروریست در پاریس اولین زنی نبود که خود را منفجر کرد و قبلا هم این کار در فلسطین و یا در ترکیه توسط زنان کرد و همچنین در متروی روسیه توسط گروهی موسوم به «بیوه های سیاه» انجام شده است. تیتر روزنامه میگوید زنان انتحاری (تروریست) وجود خارجی دارند. در طول متن هیچ اشاره ای به ایران نمیکند اما در زیر عکسی که از دو دانشجوی دختر ایرانی است نوشته اند: « دانشجویان ایرانی در حال ثبت نام و اعلام آمادگی برای عملیات انتحاری.». عکس هم از آرشیو آسوشیتدپرس انتخاب شده است

دروغ

شاید شما هم مثل من اولین واکنشتان این باشد که این خبر دروغ محض است. اما فراموش نکنیم که در واقع این اتفاق در ایران رخ داده است،‌ آن هم در سال ۱۳۸۵ و در زیر سایهء شوم دولت احمدی نژاد. این حرکت تحت عنوان ثبت نام عملیات استشهادی علیه اسرائیل انجام شد که همان زمان هم در رسانه های بین المللی بازتاب پیدا کرد و در ترجمهء خبر به اشتباه یا به عمد از آن بعنوان عملیات انتحاری نام برده شد. متن آن خبر را میتوانید با کلیک بر روی این لینک مشاهده کنید. حال سوال این است که چه کسی باید پاسخگوی چنین اعمالی باشد؟ چه کسی منافع ملی ایران را تخریب میکند؟ چه کسی مسوول رفتار احمقانه و ضدمدنی این ۳۱۳ نفر در دانشگاه تهران است؟ همهء‌ ما میدانیم این رفتارهایی که بیشتر در دوران احمدی نژاد باب شده بود، حرکاتی سمبلیک و نمایشی و احتمالا از روی خودشیرینی بوده است تا اقدامی جدی و عملی. اما هرچه بوده، امروز فرصت را بدست رسانه هایی میدهد تا با ارجاع به چنین رفتارهایی ایران را به عنوان کشوری تروریستی معرفی کنند. درست همانطور که هنوز هم برخی رسانه ها با ارجاع به صحبتهای احمدی نژاد میگویند ایران قصد دارد یا قصد داشته است اسرائیل را از روی نقشه محو کند و سپس با چنین ارجاعی نتیجه گیری میکنند که ایران کشوری خطرناک، تروریست و دشمن جامعهء جهانی است.

از سوی دیگر نمیدانم کسی که چنین خبری را در روزنامهء‌ تورنتو کار کرده است صرفا از روی جهل و نادانی و اطلاعات ناکافی چنین کاری کرده یا بصورت هدفمند و مغرضانه قصد تخریب افکار عمومی کانادا نسبت به ایرانیان (یا بطور کلی تر نسبت به مهاجران خاورمیانه ای یا مسلمان) را داشته است. به هر حال آب گل آلود است و فرصت برای ماهیگیری مناسب. فکر میکنم جامعهء ایرانی خارج از ایران بخصوص ایرانیان مقیم کانادا باید به چنین اخباری واکنشی منطقی و بدور از احساس و اغراق نشان بدهند تا نهایتا روزنامه را مجبور به انتشار توضیحی در این خصوص کنند.

من همین الان به روزنامه ایمیل زدم و نوشتم که چنین خبری سوء‌ استفادهء سیاسی از موقعیت است و صحت و دقت خبری ندارد. ایران هیچ وقت در هیچ یک از عملیات تروریستی حضور نداشته و این عکس و زیرنویس آن مربوط به یک حرکت سمبلیک در تهران آن هم شش سال پیش و در دوران احمدی نژاد بوده است. ضمنا ایران از معدود کشورهای خاورمیانه است که بصورت عملی در حال مبارزه با داعش است و ماهانه تعدادی از سربازان ایرانی و افغان در سوریه به دست داعش کشته میشوند. جامعهء ایرانی داخل و خارج از ایران با اعمال تروریستی و واپسگرا موافق نیستند و همواره تروریسم را چه در کشورهای غربی و چه در خاورمیانه و چه در سطح تروریسم دولتی محکوم کرده اند.

شما هم اگر مایل هستید که با این روزنامه تماس بگیرید این شماره تلفن و ایمیل روزنامه است:

Phone: 416-486-4900
Toll-free: 1-888-916-3876
Email: torontoletters@metronews.ca

Today I came up with a strange title in Metro News in Toronto saying that female suicide bombers had existed even before the Paris terrorist attack. It points out some of the previous suicide bombing activities in the past carried out by Palestinian’s women, or Kurdish women in Turkey or even in Russia by a female group called Black Widows. In the text there is nothing about Iran but they have highlighted under the image that «Iranian Students fill in registration forms indicating their readiness to carry out suicide attacks»

Many Iranians are shocked after seeing this news, while we all know that such a limited gesture was performed in 2006 under Ahmadinejad’s government, and never came to reality. I agree that it was a stupid act by some extremists who wanted to express their opposition against Israel, but it never occurred and even was highly criticized in  the Iranian local newspapers

I don’t know if the people behind this news in Metro newspaper, simply were ignorant with lack of information or they were some opportunists who wanted to fish in a troubled water and agitate the public opinion against Iran, Muslim immigrants, or even people from Middle East

I just sent and email to the newspaper which I share it with you. If you’d like to contact them too, their contact information is at the end of this post

Dear editorial team of Metro Toronto newspaper

I read on your recent issue published on Friday November 20 about the existence of female suicide bombers. We are all concerned about the national security in Canada and we all are shocked after the recent terrorist attacks in France. However, the image and its subtitle are extremely misleading and is not true. It looks like a political opportunism against a nation who have always condemned terrorism. Iranians never participated in any terrorist activity and you cannot find any Iranian involved in the past terrorist attacks. The news about those «students» filling forms, goes back to 6 years ago under Ahmadinejad’s government. Although that action was a stupid show, we all know that it was nothing more than a local symbolic political gesture expressing their concern about Palestinians. Iran is actually the only country in Middle East which is actively fighting against ISIS and each months some of Iranian and Afghan soldiers are killed by ISIS in Syria.
The majority of Iranian society both living in Iran or in Canada, have always condemned terrorism and do not agree with any extremism and violence, not only in the West but also in Middle East and other counties around the world. Please help us to stop hatred, generalization and discrimination in our highly valued Canadian society. 
I would like to ask your newspaper to publish a correction about that image before it hurts more Iranian community in Canada

Contact Information of Metro Toronto newspaper

Phone: 416-486-4900
Toll-free: 1-888-916-3876
Email: torontoletters@metronews.ca

وایبر و مصیبت وارده

Viber

این اولین نوشته وبلاگ تازه تاسیس من است. کمی تند و عصبی است اما چون اهل تظاهر نیستم، همین را برای اولین نوشته وبلاگ انتخاب کردم تا بخوبی منعکس کننده و یادآور حال و احوال این روزهای من باشد.

وایبر و مصیبت وارده!

وایبر خیلی خوبه. وایبر خیلی مخارج تماسهای راه دور رو کم کرده. وایبر خیلی ارتباطات رو ساده کرده. اما! اما! اما امان از دست ما!
وایبر اما یک مصیبتی هم داره. البته شاید ایراد از وایبر نیست. ایراد از فرهنگ عدم احترام به حقوق و آرامش و آسایش دیگران هست.
دقیقاً همون فرهنگی که از زمان ورود اس.ام.اس (پیامک) به سیستم مخابراتی ایران، منجر به ارسال جوک و لطیفه و پند و اندرز و حدیث و روایت و شعر و شعار به لیست دوستان شد. کاری که هیچ جای دنیا نمونه ش رو سراغ نداریم!
یک مصیبتی که در وایبر هست همون حکایتیه که افراد بدون اینکه از دیگری سوال کنند که «عزیز جان میخوای وارد جمع و گروه ما بشی یا نه»، سریع یقه ش رو میگیرن و پرتش میکنن وسط یک گروهی که بیشتر افرادش رو هم ممکنه نشناسه. تا اینجای کار اگرچه جالب نیست ولی خوب قابل تحمله. بالاخره بعضی گروهها هستن که اگرچه به اختیار واردشون نشدی، باز هم دوست داری بین جمع فامیل و دوستان دور و نزدیک باشی و حتی اگر فرصت مشارکت هم نداشته باشی باز گهگاه میتونی سراغی بگیری، تماسی بگیری. سوالی کنی. کمکی کنی یا کمکی بگیری.اما مصیبت از اونجایی شروع میشه که اعضای گروه شروع میکنن به نمک ریختن، جوک فرستادن، شعر و پند و اندرز و چس ناله فرستادن.
کلیپها و عکسهایی توی این گروهها دست به دست میشه که خیلیهاشون رو حدود ۱۰-۱۵ سال پیش توی اینترنت دیدی و با خودت سوال میکنی پس این عزیزان در طول این ۱۰-۱۵ سال کجا بودن که الان واسه یه عکس و ویدئوی لوسی که شاید ۱۵ سال پیش و تو اون سن و سال و حال و هوا بانمک بود اینجوری ذوق میکنن؟؟

حجم بمباران نمک گاهی اینقدر زیاده که حتی یه سوال جدی هم که میپرسی بسرعت لابلای عکسهای گربه و بچه و گل و بلبل و جوک و شعر گم میشه!

شاید بگی خوب اگر نمیخوای توی گروه باشی برو. بله! خیلی راحته اینکار که از گروه خارج بشی یا به عبارتی همون گورت رو از جمع اغیار گم کنی.
بله خیلی وقتها برای خیلی از مشکلات راه حلهایی مثل گور گم کردن وجود داره! اصلاً مثل همین قضیه مهاجرت و فرار کردن از کشور! روز تولدت به زور و بازوی دکتر (حالا شاید هم ماما) کله ت رو گرفتن و پرتت کردن وسط جایی که خودت هیچ اختیاری نداشتی! حالا راضی نیستی؟ خب برو! گم شو بیرون! فرار کن!
اصلاً «به جهنم که فرار می‌کنند. این دانشگاه رفته‌ها، اینها که همه اش دم از علم و تمدن غرب می‌زنند، بگذارید بروند. ما این علم و دانش غرب را نمی‌خواهیم. اگر شما هم می‌دانید که اینجا جایتان نیست فرار کنید. راهتان باز است.»

اولش خواستم مقاومت کنم. گفتم بدموقع خوابیده بودم و تقصیر نوتیفیکیشن نبود که بیدار شدم. اصلاً تقصیر خودمه که گوشیم رو موقع خواب خاموش نکردم.
اولش خواستم تحمل کنم. خواستم بی خیال رد بشم. توجه نکنم. نشد.
دقیقه به دقیقه یک نوتیفیکیشن مثل پتک کوبیده میشد روی سرم.
مجبور شدم گم شم! گوشی رو برداشتم و گروه رو ترک کردم. اما نمیدونم چه مشکلی است که وایبر لپ تاپم هنوز پیامهای گروه کذایی رو برام میفرسته. لابد حکمتی توش هست!

به هر حال عزیز من، دوست گرامی، غریبه محترم!
باور کن افراد اگر بخوان خیلی از این چیزهایی که توی این گروهها میفرستید رو خودشون میتونن توی اینترنت بگردن و بخونن و ببینن!!
اصلاً یه پیشنهاد. خودم واست یه پروفایل فیسبوک درست میکنم و اونجا هرچی دوست داری از این چیزها شیر کن. باور کن علاقه مندان خودشون دورت جمع میشن!

*فرض بر زایمان طبیعی و خروج با سر است.

از چرک نویسهای یک عصبانی پیش از رجوع به غربت.