دلم نمیخواست راجع به این موضوع از فرسنگها دورتر چیزی بنویسم ولی امروز وقتی ویدئوی کسبه‌ی تهران را دیدم که شعار میدادند «ایرانی بسه دیگه، غیرتت رو نشون بده» نتوانستم سکوت کنم.
راستش اعتراضات و تظاهراتی که صرفا انگیزه، دلیل و هدف اقتصادی دارند از دید من اصالت و ارزش چندانی ندارند.
البته منفعت طلبی در خو و ذات هر انسانی است و هر انسانی حق دارد به تهدید شدن منافع شخصی و گروهی خودش اعتراض کند اما اگر نسبت به تهدید منافع و آرمانهای سایر گروهها بی تفاوت باشد دیگر برای من بی ارزش است و قابل اعتنا نیست.
و البته که یکی از حقوق شهروندی برخوردار بودن از رفاه و تامین شدن ثبات اقتصادی است، ولی اعتصاباتی که فقط با بالارفتن قیمت دلار شکل بگیرد برای من فقط معنای سودشخصی و عافیت طلبی داره.
متاسفانه برداشت من از این اعتراضات این است که برای این جماعت کسبه هیچ چیز از جمله حقوق مدنی و آزادی و عدالت و برابری و حقوق بشر و دموکراسی و ظلم و بی عدالتی به دیگر اعضای جامعه اهمیتی ندارد و هیچ چیز بجز دلار تلنگری به غیرتشان نمیزند. گویا غیرت این عزیزان معترض فقط با اسکناسهای سبز بجوش میاد.
یادم هست روزهایی که بخشهای دیگر ملت زیر باتوم و گاز اشک آور و گلوله بودند و مدام از بازار تهران تقاضای اعتصاب و پیوستن به اعتراضات را داشتند غیرت این عزیزان بجوش نیامد. حتی گفته میشد بازاریان بطور نامحسوس از احمدی‌نژاد حمایت کردند.
حتی اگر بخواهیم حرف از انقلاب گرسنگان هم بزنیم، بعید میدانم کسبه و بازاریان جزو گرسنگان باشند.
هرچند انقلاب گرسنگان هم برای من ارزش و هویت و عقبه و آینده ای ندارد. بی هدف است. از روی استیصال دویدن است به سوی لبه‌ی پرتگاهی که آنسویش معلوم نیست.
شاید دیگرانی بگویند درد گرسنگی نداشته ام و درگیر نان شب نبوده ام و من هم شاید در دل بگویم که مزخرف میگوند چراکه ایراد من به «صرفا» اعتراض و اعتصاب با انگیزه‌های اقتصادی و توقع پیوستن سایر اقشار است.
بماند که بمحض اینکه لیست رانت خواری بازرگانی های موبایل منتشر شد، عزیزاان پاساژ علاءالدین اعتصاب کردند! اما فراموش کرده اند روزهایی را که در اوج گرانی ها دائما روی قیمتها میکشیدند اما امروز که مشتری کم شده به فکر اعتراض افتاده اند!
اگر در ایران بودم قطعا به چنین تظاهراتی ملحق نمی‌شدم. همانطور که با اعتراضات و اغتشاشات سراسری چند ماه پیش هم هیچ همدلی و همخوانی نداشتم و در آن زمان که ایران بودم صرفا نظاره گر روند فراز و فرود خشونت و هرج و مرج بودم.
برای من اصالت یک جنبش مدنی در انگیزه ها و مطالبات و اهداف و شیوه های اعتراضی آن تعریف میشود. اگر در اعتراضات خشونت و خشم و آتش وسیله شد، آن حرکت دیگر برای من اغتشاش تعریف میشود.
شاید اگر در گذشته همدلی و همراهی ای از سوی بازاریان دیده بودم امروز نظرم فرق فرق میکرد.
شبنویس 