این متن زیبا را آزاده هراتیان نوشته:
« اگر در اهواز زندگی کرده باشید، زیاد می‌شنوید که “ آمدیم یک سال بمانیم و برگردیم، شده است بیست سال، سی سال، شده است یک عمر”. خاکش پاگیر است. پایت را اگر نگیرد، دلت را حتما گرفتار می‌کند.
اهواز، گره خورده با
دم و شرجی
شادی بی‌دلیل
صداقت و مرام و بی‌ریایی
یکرنگی، شایدم بی‌رنگی
گره خورده با صبر و استقامت و مقاومت
ولی تا کدام پیروزی؟…
اهواز، گره خورده با
شهید
پیر
جوان
نوجوان…ناکام
…
داغ
داغشان…
فرو نخواهد نشست از دل داغ‌دیدگانشان…تا ابد
اهواز، گره خورده با
خاطره جنگی که به پیروزی ختم شد و می‌رفت که ارمغان شادی بشود برای مردمش
می‌گویند” خاک مرده سرد است”
ولی خاک اهوازِ فراموش شده
تفتان و تب‌دار
و داغش همیشه تازه است
چه ناجوانمردانه پیروزیت را آذین نبستیم
خاکت…چه زیر پایم، چه بر سرم، چه در چشم و حنجره ام
عزیز است
دل من همیشه دربندت و دردمندت خواهد ماند، اهوازِ جان.»
شبنویس 