موفقیت محصول یک لحظه نیست بلکه پروسه ای است بعضا طولانی مدت که تنها خود فرد جزییات و سختیهای این مسیر را میداند.
در اغلب موارد آنچه دیگران از بدست آوردن موفقیت می بینند تنها بخش کوچکی است از آنچه رخ داده که میتوان آن را بصورت طرح زیر خلاصه کرد.

فراموش نکنیم که موفقیت یک تعریف کلی، نسبی، چند بعدی و تا حدی انتزاعی است که میتواند ملاکها و ارزشهای آن از فردی به فردی دیگر و از فرهنگی به فرهنگی دیگر متفاوت باشد. به همین دلیل چندان وارد بحث تعریف و معنای موفقیت نمیشوم. اما بطور کلی و کوتاه موفقیت را میتوان به دو مولفهء دورنی و بیرونی تقسیم کرد. حس و برداشتی درونی که فرد از خودش دارد یا نگاه و تعریفی که محیط و جامعه و اطرافیان برای موفقیت ارائه میدهند.
آبراهام مزلو نظریه پرداز آمریکایی حدود ۷۰ سال پیش تئوری ای درباب موفقیت و براساس نیازهای مختلف انسان ارائه داد که اجزای آن را بصورت یک ساختاری هرمی تعریف میکند که از پایین به بالا شامل
۱-نیازهای جسمی و غریزی
۲-امنیت جسمی و روحی و شغلی و خانوادگی
۳-عشق و رابطهء عاطفی و پذیرفته شدن توسط دیگران و دریافت احترام ۴-عزت و اعتماد به نفس و رضایت درونی از خود
۵-مهارت، شکوفایی و خلاقیت.
هر کدام از این اجزا مختل شود میتواند به حس درونی برای احساس موفق بودن لطمه بزند. بطور مثال یک فردی که از لحاظ شغلی یا تحصیلی به درجات بالایی رسیده است را تصور کنید که در جامعه ای زندگی میکند که مدام مورد کنایه و دشنام مردم قرار گیرد. بعید نیست که بزودی احساس درونی موفق بودنش دچار اختلال شود.
جدای از این، میتوان گفت که شما در هر شرایط و با هر هدف و برنامه ای که باشید فاکتورهای مشترکی برای رسیدن به لحظهء موفقیت و داشتن حس درونی موفق بودن وجود دارد که باید رعایت کنید، خواه این موفقیت در یک برنامه ریزی تحصیلی باشد، خواه در زمینهء شغلی، یا تغییر برنامه و سبک زندگی، خواه هدفی فردی مثل کاهش وزن، یا ایجاد و بهبود رابطه ای احساسی و خانوادگی و غیره.
هرچند نمیتوان گفت که همیشه همهء انسانهایی که این موارد را رعایت میکنند موفق خواهند بود ولی میتوان گفت کسانی که موفق هستند حتما این موارد را رعایت کرده اند.
مواردی مثل برنامه ریزی منطقی و مفید، هدفمندی، تلاش، پشتکار، فداکاری و از خودگذشتگی، تغییر عادات و سبک زندگی بد مثل کم خوابی یا پرخوابی یا تنبلی و ورزش نکردن، پذیرش شکست و واقعیت و ناامیدی.