اصولا در کشورها کارکرد پرچم ایجاد وحدت و یکپارچگی یک ملت بوده و هست. یکجور نماد و نشانه ای از اتحاد و نزدیکی و یگانگی.
اما پرچم ایران، بخصوص بشکلی بیمارگونه در خارج از کشور، نه تنها دیگر کارکردی برای اتحاد ندارد بلکه همیشه ابزاری شده تا خلق آواره بتوانند بیرق عقاید و گرایشات و آمال و آرمانهای خود را به هم فروکنند تا بدان حد که اگر مراسمی مثل جام جهانی یا نوروز برگزار میشود، خیلی ها یا از قید آوردن پرچم میگذرند تا از رویارویی با افراد همیشه عصبانی پرهیز کنند و یا برای اینکه هم دل اینور و هم دل اونور را بدست بیارن، از پرچمی بی علامت همراه با زیرنویس انگلیسی ایران استفاده میکنند!
چند وقت پیش ویدئوی جشن سال نوی چند سال پیش در مونترال را نگاه میکردم، دیدم یک نفر غیرایرانی کامنت گذاشته که پس چرا پرچمی از ایران در مراسم نیست.
نمیدانستم چطور توضیح دهم که اگر کسی پرچم فعلی ایران یا پرچم قبلی ایران را می آورد، احتمالا بخشی از مراسم فرهنگی نوروزی تبدیل به مراسم باستانی خشتک درانی میشد.
الان هم به مناسبت جام جهانی باز همین بساط است.
شبنویس 