ماه گذشته به شیراز رفتم و مثل همیشه سری هم به حافظیه زدم. جایی که همیشه برایم سرشار از حس آرامش است.
امروز عکسهای سفر از جمله این عکس را نگاه میکردم. راستی میدانستید احتمالا پیکر حافظ زیر این بنای کنونی خاک نشده است؟
البته به دلایلی نامشخص در هیچ منبع مکتوبی به این مورد اشاره نشده اما طبق روایتی که کلیددار آرامگاه حافظ که از قضا فامیلش هم حافظ است، قبر واقعی حافظ چند متر آنطرف تر و نزدیک پله ها زیر سنگفرشهایی است که خودش نشان میداد.
امارت قدیمی و تالارهای اطراف آن در زمان کریم خان ساخته شدند اما بعدها آندره گودار، معمار و باستان شناس فرانسوی، تالار را گسترش داد ولی گویا چون میخواسته آرامگاه دقیقا روبروی سردر ورودی محوطه باشد مجبور شد سنگ قبر و آرامگاه جدید را چند متر به سمت راست منتقل کند و پس از آن قبر واقعی حافظ از دید عموم مخفی ماند.
محل واقعی قبر همان جایی است که در عکسهای قدیمی مربوط به دورهء قاجار گرفته شاه است.
حدود ۶۵ سال پس از مرگ حافظ برای اولین بار عمارتی برایش بنا شد و در جلو این عمارت، حوض بزرگی ساختند که از آب رکن آباد پر می‌شد.این بنا در زمان شاه عباس صفوی مورد مرمت و باز سازی قرار گرفت و همچنین به دستور نادرشاه افشار آرامگاه باردیگر مرمت شد.
کریمخان زند هم دستور ساخت بارگاه و تالاری اطراف قبر حافظ صادر کرد و سنگی از مرمر روی قبر نهاد.
سالها بعد اردشیر که یک زرتشتی اهل یزد بود، بار دیگر بارگاه حافظ را مرمت کرد اما یک مجتهد شیرازی به نام سید علی‌اکبر فال اسیری، به دلیل زرتشتی بودن اردشیر، بنای مرمت شده را ویران کرد. تا اینکه ۲ سال بعد حاکم شیراز دستور داد تا ضریحی (کوشک) آهنین بر روی قبر ساختند.
در سال ۱۳۱۴ سرهنگ علی ریاضی (رئیس فرهنگ فارس) با کمک علی اصغر حکمت و طراحی آندره گودار فرانسوی و با الهام گیری از عناصر معماری عهد کریم خان زند، به بازسازی بنای حافظیه پرداختند. (اگر روایت کلیددار حافظیه صحیح باشد در این زمان بنای روی قبر را بهمراه سنگ مرمر بازمانده از عهد کریمخان جابجا کرده اند)
و نهایتا در سال ۱۳۸۶ اولین مرمت جدی و بازسازی پس از انقلاب از جمله تمیزکردن سطح مسی روی گنبد، و بازسازی بخش‌های خراب ساختمانهای اطراف انجام شد.
به فیض جرعهء جام تو تشنه‌ایم ولی
نمی‌کنیم دلیری، نمی‌دهیم صُداع
شبنویس 