دارم واسه امتحان فردا میخونم و خوب طبیعتا و طبق عادت دیرینه وسط درس خوندن یاد چیزایی میوفتم که هیچ ربطی نداره و اصلا معلوم نیست این همه سال تو کجای مغزم پنهان شده بوده!

داشتم مبحث استریل کردن تجهیزات جراحی رو میخوندم که یهو یادم افتاد حدود ۱۰ سال پیش توی شهرستان سمیرم پزشک سرباز بودم و گهگاهی شیفت شب بیمارستان برمیداشتم.

یک پزشک هندی هم سالهای سال بود که توی این شهر طبابت میکرد و معمولا سرشب که میرسیدم بیمارستان شیفت را به من تحویل میداد و گپی میزدیم و میرفت. موهای سفید و پوست تیره و لهجهء هندی اش موقع فارسی حرف زدن جالب بود. آدم خوبی بود و مردم شهر دوستش داشتند و قبولش داشتند. اسمش اگر اشتباه نکنم دکتر سیک یا سینک بود.

میگفتن از قبل از انقلاب اینجا بوده و اوایل عمامهء سیکهای هندی به سر داشته اما بعد از چند سال که انقلاب شکوهمند اسلامی اتفاق می افته کم کم بهش وحی میره و تصمیم میگیره که مسلمان بشه.

میگفتن بعد از اینکه بصورت رسمی اعلام میکنه که مسلمان شده عمامه ی سرش رو برمیداره و طی مراسم خاصی و با حضور امام جمعهء شهر و فرماندار و گویا حتی فیلمبردار میرن همین بیمارستانی که من شیفت میدادم و مراسم برداشتن اون یکی عمامه را هم طی عمل جراحی انجام میدن. منتهی چون دکتر سن و سالی ازش گذشته بوده و گویا پوست ناحیه ضخیم شده بوده یه مقدار خونریزی میکنه و یکی دو روز هم توی بیمارستان بستری میشه.

یه خاطرهء دیگه هم مردم شهر ازش تعریف میکردند که نمیدونم راست بود یا قصه ای بود که براش ساخته بودند. حالا من خیلی قضیه را باز نمیکنم و بصورت سربسته اشاره میکنم که دکتر سیک بدلیل لهجهء هندیش توی تلفظ کردن حرف ش مشکل داشت و بجای حرف ش چیزی شبیه به ک میگفت و من هم توی حرف زدن باهاش متوجه این موضوع شده بودم.

میگفتند اوایل که اینجا مشغول بکار بوده و احتمالا لهجهء غلیظ تر و ضخیم تری هم داشته، یک کتک مفصلی از همراه بیمار میخوره. گویا بیمار خانم مسنی بوده که بهمراه پسر سبیل کلفتش به دلیلی به ایشون مراجعه میکنه و دکتر بعد از معاینه و تجویز داره بهش توصیه میکنه که هر روز شیر گاو بخوره.